Bodypump met het rode-koppen-kind

Leef met Degreef! Gymnastieken
Samen met je dochter op zoek naar wat bij je past in de sportschool.
#Deel 1: Bodypump.

Vooraf

We zoeken in de lijst met groepslessen en kiezen bodypump. Nooit van gehoord. Totaal geen beeld bij wat het behelst. Eén pump aan met een naaldhak van tien centimeter en 45 minuten lang daarop balanceren? Dat lukt me niet eens met twee pumps ;). Nee, serieus, ik ben een echte leek in de sportschool, maar laat me graag verrassen.

Het is dinsdagavond. We fietsen samen naar de sportschool. ‘We moeten ook foto’s van onszelf maken,’ zeg ik enthousiast. ‘Nee, mama, ik ga echt niet helemaal afgepeigerd met rood hoofd op de foto staan. En dat dat dan viraal gaat. Dan sta ik voor altijd bekend als het rode-koppen-kind.’ Sorry jongens, dus alleen foto’s van mij als rode-koppen-kind ;).

We gokken hoe de instructrice eruit ziet. We hebben allebei een ander beeld. Julienne denkt aan een slanke den met donkerbruin of zwart haar in een paardenstaart. Ik denk aan een gespierde donkerharige met krullen. Nee, allebei fout. Het is een boekenwurm. Ze heeft een tas op haar rug (met boeken erin?) en een grote bril die bijna heel haar gezicht bedekt. Verrassing nummer één. Ik ben nu al verkocht.

Foto: vanwege auteursrecht en privacyrecht een uitsnede van een foto die gemaakt is door David LLoyd.

Tijdens

Iedereen begint als een malle heen en weer te lopen met stangen, gewichten en matjes. Wij staan erbij te kijken. Hoe weet je nou wat je moet doen? We vragen het aan een paar meiden die ons helpen. ‘Met lichte gewichten beginnen,’ geven ze als advies. Er zijn warempel ook vier mannen, dat had ik niet verwacht. Waarom eigenlijk niet? Wat is dat voor vreemd vooroordeel? Nou, kijk maar door het raam naar de grote fitnessruimte, dan zie je het bewijs. Dat is de afdeling om te paraderen met testosteron.

Vervelend al die spiegels om continu met jezelf geconfronteerd te worden. Ik ben het niet gewend (niet van de generatie duckface op sociale media). Ik houd mijn blik dus strak op de instructrice en doe haar na. ‘Doe het op de muziek,’ zegt ze. Huh? Muziek? Ik kan geen enkel nummer of melodietje naderhand herhalen. Ofwel heeft de muziek geen indruk gemaakt ofwel was ik te druk bezig met imiteren dat ik de omgeving verder geblokt heb. Het blijkt het laatste, kan ik jullie verklappen. Als je het eenmaal door begint te krijgen, ga je ook ineens de muziek horen.

Foto: vanwege auteursrecht en privacyrecht een uitsnede van een foto die gemaakt is door David LLoyd.

Erna

‘Hoe vonden jullie het? Jullie deden goed mee, hoor.’ (De instructrice.) Ja, natuurlijk, wij Degreven laten ons niet kennen. ‘Je krijgt er lean spieren van,’ zegt ze. Dat komt goed uit, want we kunnen wel een bodypimp gebruiken. Nou, dat merken we meteen als we de trap aflopen naar de kleedkamer. De benen zijn elastieken geworden en ik zak door mijn hoeven. Eenmaal thuis ben ik uitgehongerd en ga ik, op z’n Rotterdams gezegd, enorm lopen te bunkeren.

‘Let op, morgenochtend ga je het voelen,’ gaf de instructrice nog mee. Ik de volgende ochtend voorzichtig uit bed, maar geen of amper spierpijn in de benen. Alleen van mijn sleutelbeen tot bovenaan mijn keel. Vreemd. Ik heb mijn keelspieren dus aangespannen als een speed verslaafde ;).

Conclusie

Ik moet zeggen dat ik ondertussen redelijk verslaafd ben geraakt aan bodypump. Julienne past ervoor, die wil er niet uit komen te zien als Popeye ;).

Volgende keer, in deel twee, ons avontuur met yoga.