Route 77 – Week 1

In deze eerste week verblijven we in drie verschillende landen en kiezen we voor hotels en appartementen, omdat het nog te koud is om te kamperen. En nee, we zijn heus geen watjes, maar sneeuw en vorst zijn geen vakantie ingrediënten als je in een tent op de grond ligt ;). Waar we verblijven:

  • In Luxemburg in het Mullerthal (Berdorf).
  • In Frankrijk in de Vogezen (Fouday).
  • In Zwitserland in Zürich.

Luxemburg – Mullerthal

We starten onze grote reis in Berdorf, in een hotel. We moeten bij het zien van het interieur en de mensen meteen denken aan de Franse film Delicatessen (waar de slager mensenvlees verkoopt, afkomstig van zijn huurders). Gelukkig zijn we amper in het hotel, maar de hele dag op pad :).

Kort overzicht van wat we hier hebben gedaan:

  • Lokale wandelroute B2 in Berdorf (aanrader!)
  • Stuk van route 2 van de Müllerthaler trail (druk!)
  • Romeinse villa in Echternach (als ze daar geld voor hadden gevraagd, hadden we ons opgelicht gevoeld).

Lokale wandeling B2 in Berdorf
Deze tocht is echt de moeite waard. Wij lopen hem in de namiddag en komen vrijwel niemand tegen. We zijn overweldigd door het natuurschoon en hoe goed alles bewegwijzerd is.

De wiebelbrug mag je niet betreden met naaldhakken. Haha, dat lijkt ons net zo onzinnig als melden dat je niet naar de Noordpool mag zonder jas en handschoenen.

Je kunt tussen kloven lopen (schuifelen) tot 30 centimeter breed. Wij zijn vast komen te zitten, zelfs na het inhouden van onze buiken :).

Andere leuke uitstapjes zijn de steile, smalle ladders in de rotsen. “Nee, ik hoef niet zo nodig naar boven. Ga jij maar,” zo spreekt Eko verstandig. Ik rook niet, drink niet, gok niet, dus hier mag ik even los. Living on the edge. Maar pas op, want zelfs met bergschoenen glijd je zo weg over de dunne spijltjes.

“Eindelijk een normaal pad!” roept Eko opgelucht als we op een breed pad uitkomen. Dat is maar voor vijf meter, om over te steken naar het vervolg van het rotspad (haha).

Müllerthal trail
Dit is de bekendste wandelroute in Luxemburg en dat is te merken. Overal Nederlanders: naast, boven, voor en achter het wandelpad. We vragen ons af of er soms een paar bussen geleegd zijn. Er zitten mooie stukken bij, met voor ons als hoogtepunten de watervallen van “Schiessentümpel” en “Kallektuffquell”. Je moet even twee keer lezen om het uit te kunnen spreken ;).

Romeinse villa in Echternach
De resten van een Romeinse villa zijn blootgelegd in Echternach en zijn gratis te bezichtigen. “Is dit het nou?” vraagt Eko als we de fundamenten in beeld krijgen. “Er staat helemaal niets meer.” Hihi, ik wist het natuurlijk al, maar heb hem niets laten zien of lezen van tevoren. Er zit een klein informatiecentrum bij en je mag door en over de fundamenten lopen. Dat vind ik toch wel bijzonder!

Algehele indruk van Luxemburg
Een fijn vakantieland. Het blijft wel tobben met de talen, omdat je niet weet hoe je mensen het best aan kunt spreken. Onze hoteleigenaren zeiden dat ze alles wel een beetje spreken, maar niet heel goed. Zij spraken zelf vloeiend Frans.

Frankrijk – Vogezen

Foute vibe
Fouday wordt onze volgende stop. Nog steeds te koud om te kamperen (vorst in de nacht) en we kiezen voor een eenvoudig appartement. Dat hebben we geweten! De verwarming is al afgesloten en de boel moet verwarmd worden met een elektrisch kacheltje. Die boel is overigens niet zo heel bijzonder, al vindt de hospita met één oog dat wel. Vol trots zegt ze dat de keuken compleet is. Compleet, op een afzuigkap, oven, magnetron, vaatwasser, braadpan, theedoek, ovenwanten, spatel, blikopener en schaar na. Dat zijn de dingen die we missen. Dan maar een raam open tijdens het koken (met die kou!) en de vaat aan de lucht laten drogen. Een soort kamperen in een appartement ;). De hospita heeft 11 honden die zichzelf maar in de achtertuin moeten uitlaten. Ons appartement stinkt, is smerig en past precies in het plaatje. Of we nog een ontbijt willen? Neu, laat maar.
Een iets zorgelijker punt is dat onze hond Luca met geen mogelijkheid naar binnen wil. Hij haat de auto, maar hij kruipt met de staart tussen zijn benen terug de auto in. Dan moet het wel heel erg zijn. Er hangt een foute vibe, zo oordeelt hij. Ook wij hebben steeds het gevoel dat we bespied worden.

We hebben geen handschoenen meegenomen (het was toch geen wintersportvakantie?) en maken geïmproviseerde handschoenen van onze sokken.


We blijven twee dagen en doen de volgende dingen:

  • Wandelroute waterval van Nideck en kasteel (leuk).
  • Wanderoute Col du Donon (geweldig, met name door de sneeuw).
  • Kasteel in Schirmeck (wel aardig).
  • Colmar (aardig).

Wandelroute waterval van Nideck en kasteel
Een leuke wandelroute waarbij je langs de rivier richting de waterval klimt. Opvallend is dat hier alleen maar Franse toeristen zijn. Tot aan de waterval passeren we nog wel wat mensen, maar als we bij de waterval nog verder omhoog klauteren, komen we in de echte rust. Daar op het plateau moeten de resten van een kasteel te vinden zijn. Uiteraard lopen we verkeerd en komen we daar pas na een half uur achter en moeten we weer keren, maar aan alle kanten is een geweldig uitzicht. Luca haat het als we een pad voor de tweede keer nemen. Hij gaat dan altijd op de rem staan en kijkt je dan heel dom aan (daar zijn we toch al geweest?). Als we eindelijk het kasteel op de rots zien (uren later uiteraard dan gepland), zegt Eko: “Oké, gezien. Daar hoeven we toch niet meer heen te klimmen?” Dan kent hij Degreef nog niet. Natuurlijk moet dat wel! Uiteindelijk is het Eko die alle trappen tot het hoogste puntje van het kasteel neemt 😉

Wandelroute Col du Donon
Het heeft gesneeuwd, jongens. Hoe hoger we komen, hoe meer sneeuw we zien. Het wordt soms tricky met die rotsen en we moeten onze focus erbij houden. Bovenop de berg is een archeologische plek waar resten zijn gevonden van Keltische, Romeinse en middeleeuwse bewoners (gaat terug tot 5000 v.C.). Luca gaat helemaal uit zijn dak in de sneeuw als we hem even loslaten bij de afdaling.

Kasteel in Schirmeck
Waarom liggen die kastelen altijd hoog op de rotsen? 😉
Na die fikse wandeltocht naar de Col du Donon hebben we niet heel veel energie meer, maar toch gaan we als bikkels weer een berg bedwingen. Met de auto naar boven rijden is niet leuk, toch?

Colmar
Een toeristisch stadje, tot aan de rondrijdende treintjes aan toe, maar toch leuk om een keer gezien te hebben.

Algehele indruk van de Vogezen
Eind april nog sneeuw in de dalen! Tikkeltje verlaten en armoedig hier en daar. Alsof er ooit heel veel leven was, maar de jeugd massaal weg is getrokken. De plekken die netjes onderhouden zijn, zijn ook meteen heel toeristisch.

Zwitserland – Zürich

Parkeren is voor de jetset
Oh, oh, oh, wat jammer. We besluiten Zwitserland even over te slaan vanwege de kou. Misschien op de terugweg? We overnachten in Zürich, omdat we misschien nog iets van de stad kunnen zien. Gewoon even richting het centrum lopen, weet je wel?
Nou…vergeet het maar. We zijn héél veel tijd kwijt aan parkeren. Normaal gesproken zet je je auto neer, handrem aantrekken, betalen en gaan. Dat werkt in Zürich iets anders. Parkeren is alleen voor bewoners toegestaan. Er zijn zogenaamde blauwe vakken waar je als bezoeker mag parkeren, maar dan wel maximaal twee uur. Oeps. We blijven heel de nacht. We zoeken ons rot. De parkeergarages die we vinden in de omgeving hebben ook eenzelfde soort regel: maximaal zes uur parkeren. Na een hoop internetgebruik vinden we een parkeergarage die andere regels hanteert: 24 uur voor 25 Zwitserse francs. Nou, vooruit dan maar. Dan sta je voor nog een uitdaging: het vinden van zo’n parkeergarage. Die worden niet duidelijk met borden aangegeven. En met een app op je telefoon bedien je de poort. Dat gaat in principe goed, maar wij zijn ons nog aan het registreren, als er iemand achter ons aansluit die de poort al bedient. We rijden maar naar binnen, maar wel een soort van illegaal. Of we er op een normale manier uit kunnen, is nog maar de vraag. Dat gaat uiteindelijk wel goed, maar niet zonder wat paniek 😉

Autotrein
De volgende dag volgen we braaf de navigatie en belanden bij een station vlakbij Klosters. Wat is dit nou weer? Tol betalen van 42 euro is een beetje overdreven, toch? Eko wil alweer keren, maar na wat Googelen komen we erachter dat de auto op een trein gaat en 18 km door een tunnel rijdt. Het alternatief, over een pas rijden, is niet mogelijk (de pas is nog gesloten). Oké dan maar. Een hoop herrie en geschud in het donker, net als de attractie Vogel Rok in de Efteling. En dan verblindend licht in rijden.

Algehele indruk van Zürich
Niet met de auto bezoeken :). We zijn alleen in een buitenwijk geweest en daar waren vooral veel Joden (inclusief pijpenkrullen en traditionele kledij). Hopelijk krijgen we ooit nog de kans om meer van de stad te zien.

Italië – Zuid-Tirol

In deze eerste week zijn we ook al een paar dagen in Italië. Daarover vertellen we meer in de tweede week!