Yoga in een yaourt?

Leef met Degreef! Gymnastieken
Samen met je dochter op zoek naar wat bij je past in de sportschool.
#Deel 2: Yoga.

Familieweekend

Dit keer zijn we niet in onze eigen, vertrouwde sportschool. We hebben een familieweekend en zijn ergens in het noordoosten van het land. Je kent het wel, met z’n allen in een groot huis, gezellig samen koken en leuke dingen doen.
Euh…vraag maar niks ;).

Het huis staat op een camping en daar hebben ze yogasessies in de ochtend. Leuk, gaan we doen morgen! Beetje op tijd op, joggingpak aan en gaan. Met iedereen? Dat is de bedoeling, maar we zijn uiteindelijk met z’n tweeën over, Julienne en ik. De ene helft ligt z’n roes uit te slapen, de andere helft heeft geen zin.

In een yaourt?

Vol goede moed lopen we over de camping, wat al gauw dolen wordt. Het is een fokking kleine camping en grotendeels leeg, maar we zien nergens matjes met zen-mensen. Hoe dan? Is het dan niet buiten?

‘Zou het in die tent daar…?’ Dat kan toch niet, veel te klein. Daar passen misschien vier mensen in. Maar jawel, daar is het. Het is inmiddels acht over negen. Shit. Acht minuten te laat. We kijken door het kleine raam van de yaourt tent (je weet al niet hoe je het uit moet spreken) en zien drie mensen zitten. Ogen dicht, mediterend. Daar gaan we niet binnenstormen. We blijven voor het raam staan, in de hoop dat de instructrice ons ziet en een seintje geeft.

Na vijf minuten is duidelijk dat al die ogen gesloten blijven. (Prutser, die instructrice. Ze moet de deelnemers toch in de gaten houden?)

Laat maar, we keren terug naar het huis.

Kotsend de zaal uit

Misschien maar goed ook dat het niet doorgaat. Mijn vorige ervaring met yoga liep bizar af. Het was zo’n 15 jaar geleden dat ik met een vriendin in Den Haag naar een proefles bikram yoga ging. Yoga in de hitte. Wisten wij veel. Yoga is toch yoga?
Halverwege de sessie (waarbij iedereen bezig was met benen in de nek te leggen en meer van die Indiase absurditeiten), werd mijn vriendin misselijk. En echt goed misselijk. Ze ging kruipend over de vloer naar buiten om over te geven. Joh. Leuk, die yoga!

Youtube-yoga

Maar oké, ik ben er nog niet vanaf. Eenmaal terug in het huis, stelt iemand voor om yoga te doen met een Youtube-video. Het leuke is in ieder geval dat iedereen mee kan doen, toch? Vergeet het maar. We liggen met drie man op de grond waar het er twaalf hadden kunnen zijn.

Weet je wat het met yoga is? Je neemt poses aan die je in het dagelijkse leven nooit gebruikt. Serieus. Kijk naar deze foto’s. De ene is misschien ideaal om te bidden, maar als heiden heb ik er weinig aan. En dan die andere foto. Op handen en knieën zitten kan nog, als je iets onder de bank wil pakken. Maar tegelijkertijd je linkerbeen optillen en je rechterarm strekken? Wat voor bank heb je dan? Oftewel: wat is het nut van dit soort oefeningen?

Daarnaast heb ik moeite met het vinden van het ademhalingsritme. ‘Adem in,’ hoor je de miep van de video zeggen, terwijl ik net mijn adem uitblaas. Snelle teugen nemen om in haar ritme te komen. Of even adem inhouden? Dan gaat het dus helemaal mis. Het rustige tempo van inademen en uitademen is hyperventileren geworden. Is er nog iemand die dit herkent of ligt dit aan mijn chronisch verstopte neus?

Julienne doet dan iets heel on-Degreverigs: ze stopt ermee en gaat op de bank hangen. Bij de andere negen losers ;). ‘Ik kan het wel, maar heb er geen zin meer in,’ zo verklaart ze. Daarom zijn de groepslessen op de sportschool (of in een yaourt) dus essentieel. Probeer dan maar eens te vluchten.

Conclusie

Yoga is niets voor mij, laat ik die conclusie nu maar gewoon trekken. Het zal allemaal wel goed voor je lichaam zijn, maar ik “voel” hem niet. Er zit weinig actie in, je hartslag blijft laag en die ademhaling gaat het nooit worden bij mij.
Daarentegen was het familieweekend wel top. Met het zelf opgezette volleybalveldje hebben we uiteindelijk meer lol :).

Volgende keer zijn de Degreefjes ballen aan het rapen!