Zin in een trio?

“Oké, voor alles moet een eerste keer zijn.” zei ik tegen mijn vriendin toen ze me weer probeerde over te halen mee te gaan naar een singlesfeest.
“Je zult er geen spijt van krijgen,” was haar reactie, “het is zo ontzettend leuk.”
Nu weet ik niet wat jullie onder ‘ontzettend leuk’ verstaan, maar ik kwam er snel achter dat mijn vocabulaire aardig afwijkt van die van mijn vriendin (en honderden anderen, aanwezig op het feest).

Oké, hoe werkt het? De singlesfeesten van een bekende datingsite zijn inmiddels een begrip en worden regelmatig georganiseerd. De locatie is een grote discotheek in Hoofddorp, waar verschillende zalen plus een bowlingbaan de gasten moeten vermaken.

Al meteen bij binnenkomst (ik zenuwachtig, mijn vriendin hilarisch van vreugde) voel ik dat dit dé plek is waar ik niet wil zijn. Loerende mannen en bijna alléén maar mannen! Om niet direct verscheurd te worden als hinden, verstoppen we ons met een drankje achter een zuil.
Ons wordt slechts vijf minuten rust gegund. “Zin in een trio?” is de openingszin van een oudere kerel met dikke buik. Afwimpelen die gast!
Dat hij niet de enige is, vind ik verbazingwekkend. Halverwege de avond staan we met een jongere variant te bowlen die dezelfde intenties heeft.

Het plan is vervolgens om de wanhopige kerels links te laten liggen en gewoon ‘fun’ te hebben door te dansen op de muziek. De muziek is echter, ondanks de vele zalen, te belabberd voor woorden. Verwacht top veertig meezingers (gruwel, gruwel) en dansende vrouwen die hun handtassen op de vloer voor zich neerzetten (puke, puke).
Dansen zit er, althans voor mij, niet in. Dan maar rustig op een bank neerploffen en het toch wel vermakelijke schouwspel  observeren.  Ook heel leerzaam, om te zien hoe mannen te werk gaan met hun versierpogingen.

Het werd een lange avond slash nacht, vol wonderbaarlijke ontmoetingen en lachwekkende situaties. Dat ik eindigde met een kerel aan mijn lippen, dat was blijkbaar onvermijdelijk. Maar dat ik nooit meer een voet over de drempel zet óók.