Biografie
IETS OVER MEZELF
Ik ben een denker en observeerder. Met mijn achtergrond als psycholoog levert dat meestal verhalen op die realistisch zijn, die je meenemen in het leven van de hoofdpersoon en waaraan ik het liefst een zwart randje meegeef.
Inspiratie haal ik uit alles en iedereen om me heen. Een toffe uitspraak, een typisch gedragskenmerk, alles wordt bewust of onbewust opgeslagen en komt een keer in een verhaal tot uiting. “Hé, die uitdrukking heb je van mij!” hoor ik regelmatig. Wanneer ik schrijf, ben ik ver weg en lees ik als het ware mee. Meestal heb ik (daardoor) van tevoren geen vast omlijnd plan. Het perfectioneren volgt daarna en is een vak apart.
Een indruk hoe ik te werk ga in de eindfase:
ANDEREN OVER MIJN VERHALEN
Ebookuitgeverij over het verhaal ‘De Tommy Boys’:
“Het verhaal De Tommy boys is geestig, origineel, mooi opgebouwd en prettig geschreven. Het perspectief ligt bij een paar damesschoenen en dat wordt prachtig volgehouden. Je weet van de hoofdpersoon niet meer dan dat ze riempjes heeft en kurkhakken waar een scheurtje in zit. Wel komt de lezer te weten dat er zoiets als een schoenenflirt bestaat en dat je je schoenen moet behoeden voor ‘foute’ schoenen die spelletjes spelen. De schrijfster valt met de deur in huis als de schoenen uit de kast komen en vanaf dat moment kan de lezer zich identificeren met het schoenenpaar.”
Het Literair Café Venray over het verhaal ‘Ze heeft weer haar scharniermoment’:
“De titel van het verhaal Ze heeft weer haar scharniermoment is van Debora Degreef uit Rotterdam. Het riep aanvankelijk kriebels op (door het thema letterlijk te benoemen). Door dit begin en de herhaling aan het eind kreeg het verhaal echter een goede spanningsboog. Een vrouw denkt op reis te gaan en ‘zoekt’ bij het inpakken van de koffer naar de betekenis van het woord ‘scharnieren’. Ze raakt dan verstrikt in haar verwardheid door een delier. Aan het eind komt gelukkig een man, haar man die zorgt voor warme melk. Het begin van het verhaal maakt nieuwsgierig, maar minder woorden hadden het verhaal krachtiger gemaakt.”
Karin Meinen, lezer van bundel Schaduwkant over het verhaal ‘Tekstballonnen’:
“De verhalen richting einde bliezen me nog een keer van de stoel. Tekstballonnen van Debora Degreef was er ook zo’n één. Vol verbazing volg je de absurdheid van dit alles, het is ronduit gestoord, waarbij in de laatste zinnen de buurvrouw me hardop liet lachen.”
Juryrapport (o.a. directeuren bibliotheken Zuid-Holland) over het verhaal ‘De wereld een kwartslag gedraaid’:
“Dit verhaal, over een zoon die de brieven van zijn vader voorleest aan zijn demente moeder, verdient respect. De jury vindt het mooi. De schrijfster weet op zo’n empathische manier over het ziektebeeld van dementie te schrijven dat het geloofwaardig overkomt en je als lezer helemaal wordt meegenomen.Het kan bijna niet anders dan dat deze auteur schrijft uit ervaring. Niet bijzonder verrassend maar wel bijzonder stijlvast geschreven. Het verhaal zou nog mooier zijn geweest als de fragmenten uit de brieven verder uitgewerkt zouden zijn geweest en ook het taalgebruik had soms iets meer van deze tijd mogen zijn.”
De debuutroman “Regenboogdruppels” van Debora Degreef heb ik in één adem uitgelezen. Het is een vlot geschreven fatalistische roman. Ze weet heel goed de lezer in het verhaal mee te trekken. De woordgrapjes tussendoor zijn erg leuk (bijvoorbeeld de verwarring over het woord “aandoen” in de betekenis van: iemand iets aandoen of een kledingstuk aantrekken). Ook de personages komen goed uit de verf. Ik vind dit boek een aanrader. En: dit vraagt naar meer!
Hoi André,
Bedankt voor deze mooie woorden!